تاکید به استفاده از عود در اسلام

بنا به روایات و متون اسلامی، استفاده از عود در دین اسلام سفارش شده است. در این مقاله به بررسی بعضی از روایت‌های در مورد استفاده از عود می‌پردازیم:

– كان النّبيّ(ص) يستجمر بالعود القماري[۱]؛ پيامبر اكرم(ص) با عود قماري استجمار مي‌كرد.

استمجار: سوزانيدن چيزي در آتش براي خوشبو كردن هواي محيط و تزكيه آن. مجمر، مجمره: منقل آتش.

عود: چوب خوشبو كه جهت خوشبوكردن هوا و زدودن بوهاي بد سوزانده مي‌شود، عود انواع مختلف دارد.

قمار: نام ناحيه‌اي است كه عود آن مطلوب و معروف است.

استفاده از انواع عود و بخورها هنوز هم (با وجود گونه‌هاي مختلف مواد شيميایي ضدعفوني) بهترين وسيله براي تزكيه و ضدعفوني كردن هوا است.

 

– قال رسول الله(ص): عليكم بهذا العود الهندي فانّ فيه سبعه اشفیه[۲]؛ رسول خدا(ص) فرمود: «از اين عود هندي غافل نباشيد كه هفت نوع شفا دارد».

يعني علاوه بر كاربرد بهداشتي هفت كاربرد درماني نيز دارد.

 

– از خانمي كه زماني در خدمت امام رضا(ع) بود، از زندگي آن امام پرسيدند، گفت: كنت اراه يتبختر بالعود الهندي[۳]؛ «مي‌ديدم او را كه با عود هندي بخور مي‌كرد».

 

– عن ابي عبدالله(ع) قال: ينبغي للرّجل ان يدخّن ثيابه اذا كان يقدر[۴]؛ امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «شايسته است كه شخص لباس‌هايش را بر دود عود بگيرد اگر توان (مالي يا فرصت وقتي) آن را داشته باشد».

 

– قال ابن الجهم: خرج اليّ ابوالحسن(ع) فوجدت منه رائحة التّجمير[۵]؛ ابن جهم مي‌گويد: «امام كاظم(ع) از خانه بيرون آمد بوي عود (يا بخور) را از او استشمام كردم».

 

– از امام صادق(ع) روايت شده است كه فرمودند: «سزاوار است كه مرد هر گاه توانست لباس خود را با بخور كردن خوشبو سازد»[۶].

 

– در روايت ديگرى از آن حضرت آمده که: «تحفه مرد روزه‌دار آن است كه ريشش را روغن بمالند و لباسش را بخور دهند و تحفه زن روزه‌دار آن است كه موهايش را شانه كرده و لباسش را بخور دهند»[۷].

 

– در حديث است كه مرازم مى‌گويد با امام كاظم(ع) به حمام رفتم. هنگامى كه حضرت از حمام بيرون آمد در رختكن عودسوز طلبيد و خود را خوشبو كرد، سپس فرمود: «مرازم را نيز خوشبو كنيد»[۸].

 

– از امام صادق(ع) روايت شده كه فرمودند: «بوى عود خالص تا چهل روز و بوى عودى كه با بوهاى ديگر تركيب شده باشد تا بيست روز در بدن مى‌مانَد»[۹].

 

در روايتى آمده كه امام رضا(ع) با عود هندى خالص بخور كرده، سپس گلاب و مشك بر خود مى‌ماليد[۱۰].

 

منبع: سایت‌های «بینش نو» و «هدانا»

[۱]. بحار، ج۷۶، ص۱۴۳٫

[۲]. همان مرجع.

[۳]. وسائل الشيعه، ابواب آداب الحمام، باب ۱۰۱٫

[۴]. بحار، ج۷۶، ص۱۴۳٫

[۵]. وسائل الشيعه، ابواب آداب الحمام، باب۱۰۰٫

[۶]. كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۲؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.

[۷]. مكارم الأخلاق، ص۴۳.

[۸]. كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۴؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.

[۹]. كافى، ج۶، ص۵۱۸، ح۱.

[۱۰]. عيون اخبار الرّضا ۷، ج۲، ص۱۷۹، ح۳؛ مكارم الأخلاق، ص۴۳.